بسیاری این مساله را مطرح کنند که از ابتدای امر اردوغان بیشتر به دلیل همسایگی با کردهای سوریه تحت‌مدیریت پ‌ک‌ک و برای حفاظت از امینت ملی ترکیه، شمال سوریه را مورد هجوم قرارمی‌دهد اما اکنون با ورود دمشق به این مرزها دیگر دغدغه‌های او رفع خواهد شد و به اهدف‌اش رسیده است. واقعیت این است که چنین تفسیری از بنیان اشتباه است؛ زیرا طی تمامی سال‌های بعد از 2011 تا کنون کم‌ترین تهدید امنیتی از سوی کردهای سوریه، علیه مرزهای جنوبی ترکیه صورت نگرفته و اردوغان بیشتر در سودای تحقق افکار نئوعثمانی‌گرایانه خود برای توسعه ارضی کشورش بود. اکنون اردوغان نه تنها در دام توسعه‌طلبی و ماجراجویی‌های منطقه‌ای‌اش خواهد افتاد، بلکه در صورت ورود جدی ارتش سوریه به معادلات و مقابله با تجاوز ارتش ترکیه، موقعیت او برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آینده به شدت تضعیف می‌شود.

دیگر ممکن نیست که ترامپ دست کم در مورد سوریه متهم به ناسازگاری شود. در ماه دسامبر قبل از اینکه ترامپ روی کار بیاید او گفته بود آمریکا باید از تلاش برای سرنگونی رژیم ها دست بردارد. او به بشار اسد اشاره کرده بود که حذف او سنگ بنای سیاست های اوباما بود. در ماه اخیر ترامپ مهمترین تصمیمش را گرفت. او از کمک به جریان های شبه نظامی مخالف بشار اسد عقب نشینی کرد.

شبه نظامیان مخالف دولت سوریه از گسترش دامنه حضور نظامیان آمریکایی در صحرای جنوب شرق سوریه خبر می‌دهند.

یک پایگاه خبری صهیونیستی گفت که هواپیماهای جاسوسی آمریکا که بر فراز سوریه پرواز می‌کنند، در اختیار نیروهای ترکیه در سوریه اطلاعات قرار می‌دهند.